صداقت های خطرناک

این صداقت خالصانه خیلی ستودنی است اما وقتی رنگ و بوی افراط و صداقت محض به خود می گیرد، کم کم شبیه یک ساده لوحی پردردسر می شود که ممکن است مشکلات زیادی برایتان به وجود آورد. همان طور که در مثل داریم:

جز راست نباید گفت                                     هر راست نشاید گفت

• • دلخوری های مربوط به خانواده همسر که شما بدون هیچ ملاحظه ای با همسرتان در میان می گذارید، مصداق بارز همین رازگویی هایی است که فایده چندانی ندارند. فرض کنید که شما به دلایلی از مادر شوهرتان رفتار ناخوشایندی دیده اید و هنوز از او دلخورید. بعد همان زمان همسرتان شروع به تعریف و تمجید از مادرش می کند که چقدر زن فهمیده، درستکار و محترمی است.

در این شرایط اصلا لازم نیست مقابل همسرتان جبهه بگیرید و شروع کنید به نقض کردن گفته های او و حتی بدتر از آن پرونده تمام حرف هایی را که مادرشوهرتان به شما زده و شما را آزرده، باز کنید. بگذارید این مسائل بین شما و مادرشوهرتان به شکلی منطقی و باگذشت حل شود و روی روابط شما با همسرتان سایه نیندازد.

• بدتر از آن وقتی است که شما از خانواده نامزدتان دلخورید و اتفاقا ماجرایی پیش می آید که نامزدتان هم از یکی از اعضای خانواده اش دلخور می شود و این دلخوری را با شما درمیان می گذارد. بعد از آن شما شروع به برشمردن تمام بدی های آن فرد می کنید و باز داستان دلخوری هایتان را از او سر می دهید و حتی کاسه داغتر از آش می شوید و از خود همسرتان هم بیشتر بد طرف مقابل را می گویید!

یادتان باشد که همسر شما هر قدر هم که در آن لحظه عصبانی باشد، دوست ندارد از زبان نفر سومی مثل شما خطاهای خانواده اش را بشنود. این لحظات در ذهن همسر شما ثبت می شود و اگر زمینه تلافی کردن او را فراهم نکند، قطعا او را از شما دل چرکین می کند و باعث می شود دفعات بعدی درد دل هایش را با شما در میان نگذارد.

• برعکس این هم اشتباه است. لازم نیست در این شرایط دایه مهربان تر از مادر شوید و شروع کنید به خوب گویی افراطی از کسی که همسرتان را دلخور کرده! شما فقط شنونده باشید و سعی کنید همسرتان را آرام کنید. بعد از آن هم، وقتی عصبانیت همسرتان فروکش کرد، هرگز این مشکل و دلخوری را به یاد او نیاورید و از آن به عنوان ابزاری برای مظلوم نمایی خودتان استفاده نکنید.

• اگر در خانواده شما یا همسرتان، کسی پشت سر همسر شما بدگویی کرد، لازم نیست عین همین حرف ها را کف دست همسرتان بگذارید. در غیر این صورت، آتشی در می گیرد که خودتان در آن خواهید سوخت.

اگر موضوع خیلی اهمیت داشت و پای اشتباهات همسرتان در میان بود، سعی کنید به نرم ترین حالت ممکن، جوری که همسرتان ذره ای متوجه بدگویی دیگری از خودش نشود، ماجرا را با او در میان بگذارید. فقط در حدی که درباره اشتباهش به او هشدار داده باشید و در صورت نیاز، او را متوجه دلخوری طرف دیگر از همسرتان کرده باشید. آن هم با نیت این که همسرتان را به دلجویی از آن شخص ترغیب کنید.

• مشکلات اعضای خانواده شما با هم، مشکلات شخصی خواهر شما با همسرش یا حتی رازهایی که یک دوست به عنوان درد دل با شما در میان می گذارد، چیزی نیست که بخواهید به همسرتان انتقال دهید. البته قرار نیست چیزی را هم مخفی کنید اما از این مسائل در حدی با او صحبت کنید که اگر بعدها در جمعی کسی راجع به این مشکل چیزی گفت، همسر شما بی خبر نباشد. همین و بس. دانستن جزئیات هیچ ضرورتی ندارد و کمکی به زندگی دو نفره شما نخواهد کرد.

• این که تمام پسرهای فامیل و دوست و آشنا روزی آرزوی ازدواج با شما را داشته اند (خانم محترم!) یا مادر شما به محض تمام شدن سربازی تان یک لیست بلند بالا از دختران دم بخت در اختیارتان قرار داده که از قضا همه شان علاقه مند ازدواج با شما بوده اند(آقای محترم!)، چیزی نیست که بخواهید با نامزدتان در میان بگذارید. مگر آنکه بخواهید پای بی اعتمادی، سرخوردگی، تحقیر و احساس ناامنی را به زندگی تان باز کنید. همه موارد این چنینی را پشت در محضر جا بگذارید و زندگی جدیدتان را تنها با فکر همین یک نفری که با او سر سفره عقد نشسته اید شروع کنید.

• این که در خیابان کسی مزاحم شما شده است، یا آرایشگر جدید محله تان که از نامزد داشتن شما خبر نداشته، برایتان خواستگار پیدا کرده است (خانم محترم) موردی است که نه تنها نباید به همسرتان بگویید بلکه خودتان هم در همان لحظه باید فراموشش کنید. گفتن از این مسائل این حس را در همسر شما به وجود می آورد که هر زمان ممکن است شما را از دست بدهد و این اصلا حس خوشایندی نیست.

مریم آقابزرگ

بخش کلوب ازدواج

تبیان

خیلی ها فکر می کنند که درست از لحظه ای که خطبه عقد جاری شد، دیگر تمام مرزها از بین می رود و زن و شوهر باید بدون هیچ حرف ناگفته ای زندگی عاشقانه شان را شروع کنند! در دایره لغت این افراد، رازداری بعد از ازدواج جایی ندارد و معتقدند که زن و شوهر هیچ چیز را نباید از هم مخفی نگه دارند.

مندل مآلیس مندل دانشجوی ۲۴ سالهء آمریکایی در دانشگاهی متعلق به آمریکا در کاریو درس می‌خواند، او گزارش آزار و اذیت زنان به پلیس مصر را توصیه نمی‌کند.
دسامبر سال گذشته مندل در نزدیکی خانه‌اش در محله‌ای متوسط در کاریو مورد آزار قرار گرفت. پس از این حادثه او به همراه دوستانش به پلیس مراجعه کرد.
مندل می‌گوید: «پلیس با دوستان مرد من رفتاری بسیار عالی داشت در حالی‌که من باید در مقابل در ورودی به یک کارمند جزء تمام وقایع آزارم را توضیح می‌دادم.»
ی‌گوید، افسر پرونده‌اش به او پیشنهاد داده بود که نیمه شب او را در کنار رستوران مک دونالد ملاقات کند تا بیش‌تر در این‌باره صحبت کنند که او این پیشنهاد را رد کرده بود.
تادروس یکی از استادان علوم سیاسی دانشگاه آمریکایی قاهره می‌گوید: «اگر شما یک زن باشید و بخواهید چیزی را گزارش کنید، نمی‌دانید واقعا چه چیزی در ایستگاه پلیس در انتظار شماست. حتی اگر در بهترین حالت گزارش شما تنظیم شود فکر می‌کنید بعد از آن چه اتفاقی می‌افتد. فرآیندی بسیار کند رخ می‌دهد و اگر خیلی خوش‌شانس باشید یک قاضی برای شما انتخاب می‌شود که فاقد حساسیت جنسیتی است و شما احتیاج به مدارک بسیار محکمی‌ دارید که اغلب مساله‌ساز است.»
تنها ۷/۱ درصد از ۲۸۰۰ زنی که از آزارهای مختلف جان سالم به در برده‌اند گزارش این آزار را به مرکز حقوق زنان قاهره اطلاع می‌دهند. یک پیمایش نشان داد ۳۲ درصد زنان شاغل به طور منظم آزار جنسی را تجربه می‌کنند، ۳۲ درصد زنان زیر ۱۸ سال به طور روزانه و یا بیش‌تر و ۳۰ درصد از زنان حرکات و کلمات موهن و مستهجن را تجربه کرده‌اند. نیمی از این وقایع در خیابان و حمل و نقل عمومی گزارش می‌شود.
مشکل ناامنی خیابانی زنان در مصر در اکتبر ۲۰۰۶ به خبری بین‌المللی تبدیل شد، زیرا هزاران زن که آزار‌های مختلف را تجربه کرده بودند به خیابان‌های قاهره ریختند. این اعتراض در روز عید مسلمانان که پس از یک ماه روزه و توجه به مسایل معنوی جشن گرفته می‌شد، برگزار شد.
وائل عباس روزنامه‌نگاری که از صحنهء حملهء پلیس به تعدادی از دوستانش با دوربین موبایل عکس گرفته و آن را به روی وبلاگ خود قرار داده بود، می‌گوید: «این جامعه تحت سلطهء مردان است، بنابراین اگر یک زن مورد آزار قرار بگیرد گناه خود او دانسته می‌شود که به شکل خاصی لباس پوشیده یا در زمان بدی به خیابان آمده است.»
عباس می‌گوید: «دو دختر که سال گذشته مورد آزار قرار گرفته بودند و به پلیس گزارش داده بودند خود متهم شدند. مردم نیز زنانی که چنین گزارش‌هایی را ارایه می‌دهند، از لحاظ اخلاقی مساله‌دار می‌دانند.»
● پلیس حملهء خشونت‌آمیز خود را تکذیب کرد
مقامات دولتی به علت فشارهایی که آن‌ها را وادار می‌کرد پاسخگوی خشونت خود باشند سعی کردند از طریق مقالات و گزارش‌های خود در رسانه‌های خبری دولتی این چنین اعلام کنند که عده‌ای قصد بدنام کردن چهرهء پلیس مصر را دارند. آن‌ها به این نکته اشاره کردند که هیچ کدام از پلیس‌هایی که شاهد این تجمع بودند حمله‌ای را گزارش نکرده‌اند. مقامات مسوول به تماس‌های مکرر خبرنگاران سایت اخبار زنان نیز پاسخی ندادند.
گرچه حملهء روز عید پلیس به زنان تیتر خبرها شد اما این اولین بار نبود که چنین آزاری با این گستردگی در مصر توسط پلیس اتفاق افتاد. در طول اعتراض‌هایی که در حمایت از دموکراسی در ماه مه ‌سال ۲۰۰۵ رخ داد ماگدا عدلی که مدیر الندیم، مرکزی که مشاوره‌های روانشناسی برای قربانیان خشونت است اعلام کرد که خود شاهد آزار تعدادی از زنان فعال روزنامه‌نگار بوده است. او که خود بسیاری اوقات همراه خشونت‌دیدگان به دادگاه مراجعه می‌کند می‌گوید، بسیاری از پرونده‌ها توسط پلیس بسته می‌شود به این دلیل که متهم شناسایی و دستگیر نمی‌شود.
● تحقیق دربارهء شکنجه وابسته به سیستم
عدلی می‌گوید، زنان با یک سیستم قضایی که در آن شکنجه وجود دارد مواجهند. در سال ۱۹۹۳ گروه تحقیقی ماگدا عدلی شروع به تحقیق دربارهء شکنجه در مصر کردند که بر اساس شهادت قربانیان صورت گرفته بود و گزارش آن در سال ۱۹۹۷ تهیه شد که نشان می‌داد زنان و پناهنده‌های سودانی مورد شکنجه قرار می‌گیرند. در سال ۲۰۰۴ اولین گزارش با نام «روزهای شکنجه تجربیات زنان در پایگاه‌های پلیس» چاپ شد که ۶۲ مورد آزار و خشونت جنسی علیه زنان در یک دورهء ۹ ساله را گزارش می‌داد. این زن‌ها اغلب از وابستگان مظنونان بودند که مورد شکنجه قرار می‌گرفتند تا مرد مظنون خود را معرفی کند.
یکی از این شاهدان زنی بود به نام سعیدیا که فردی از وابستگان او مظنون به قتل بود. او می‌گوید، آن‌ها مرا به همراه عده‌ای دیگر در یک اتاق سرد در یکی از ایستگاه‌های پلیس قرار دادند. سپس در حالی که چشمان ما بسته بود شروع به زدن ما کردند. عدلی می‌گوید: «به علت گفته‌های سعیدیا این افسر پلیس شناخته شد و به خاطر انگشت‌نما شدن محل کار خود را تغییر داد.»

ویستا

در نماد جدیدی از حقوق بشر به سبک غربی، یک آلمانی طی دو دهه به فرزند خود تجاوز کرده و از دختر خود صاحب هفت فرزند است. …

همچنین در دادگاه وی عنوان شد که این شهروند آلمانی دختر خود را مجبور به تن فروشی ساخته است. اسناد پزشکی حاکی از آن است که این مرد از دخترش صاحب هفت فرزند شده است.

اعتـیـاد بـه میل جنسی به عدم توانایی در كنترل و یا به تعویق انداختن تمایلات و فــعالیتهای جنسی اطلاق می گـردد. هنگامی که اعتقادات دینی و مذهبی در یک فرد کم است یا اصلا وجود ندارد و در خانواده وی مشکلات فراوان تربیتی و اجتماعی وجود دارد فرد خود را به دست شیطان سپرده و دچار بی بند و باری شده برای رهایی از فشارهای روحی و عصبی دست به اعمال بسیار خطرناکی میزند که اعتیاد به سکس یکی از آنها است.

آقایان و آزمایش جنسی

اختلال جنسی شایع‌ترین بیماری‌ است که یک مرد را در طول زندگی مبتلا می‌کند. از هر ۳ مرد، یک نفر در طول عمرش مبتلا به نوعی از انواع اختلال جنسی خواهد شد.

پاراکلینیک به معنای استفاده از روش‌های مختلف (روش‌های آزمایشگاهی، تصویربرداری و…) در تشخیص بیماری‌هاست؛ روش‌هایی که در تشخیص اختلالات جنسی اهمیت قابل توجهی دارند. این نوشته به نقش پاراکلینیک در تشخیص و درمان اختلالات جنسی مردانه می‌پردازد….

با این حال، متاسفانه در دوره تحصیلات یک پزشک عمومی در کشور ما تقریبا هیچ‌گونه آموزش مدونی درباره تشخیص و درمان اختلالات جنسی مردان و زنان به دانشجویان ارائه نمی‌شود و این موضوع سبب چند مشکل اساسی شده است:

۱ سیل انبوه این بیماران بدون تشخیص و درمان می‌مانند و این بیماران ممکن است تحت اقدامات پاراکلینیکی قرار گیرند که مرتبط با بیماری آنها نیست؛

۲ این بیماران ممکن است تحت درمان‌های غیرمرتبطی قرار گیرند که علاوه بر تحمیل اثرات سوءداروها، هزینه هنگفتی را نیز به بهداشت و درمان کشور وارد می‌کند.

۳ در غیاب پزشک و مراکز درمانی مختص این بیماران، متاسفانه شبکه‌های ماهواره‌ای و منابع اینترنتی جای تشخیص و درمان علمی را می‌گیرند.

قدم اول؛ شرح حال

هر مرد مبتلا به اختلال نعوظ برای تشخیص و درمان صحیح باید به متخصصی در همین زمینه مراجعه کند. در بسیاری از موارد، بیماران به علت ناآگاهی، مدت‌های مدیدی بین مطب‌ها و مراکز درمانی مختلف با پاکت‌های دارو و اقدامات پاراکلینیکی مختلف سرگردان می‌شوند.

هر مردی که از اختلال جنسی رنج می‌برد، باید به‌طور دقیق تحت بررسی قرار گیرد. اولین و مهم‌ترین قدم، اخذ شرح حال توسط پزشک متخصص در زمینه مشکلات جنسی است.

دربسیاری از موارد بعد از صحبت با بیمار متوجه می‌شویم که هیچ‌گونه مشکلی ندارد و صرفا انتظار نادرست او از خود یا اطلاعات نادرستی که توسط محیط اطراف در اختیارش گذاشته شده، باعث شده است که او فکر ‌کند بیمار است. در حقیقت، هر یک از انواع مختلف اختلالات جنسی در مردان، تعریف علمی خاص خودش را دارد و اگر فرد در چارچوب آن تعریف علمی نگنجد، بیمار نیست و باید صرفا به وی اطمینان خاطر داد. بعد از اینکه مشخص شد که واقعا مردی از یک اختلال جنسی رنج می‌برد، قدم بعدی تشخیص دقیق نوع بیماری و علت آن است تا بر اساس آنها اقدامات درمانی لازم صورت گیرد.

نقش پاراکلینیک در تشخیص اختلالات جنسی
 

متاسفانه کم نیستند مواردی که فرد مبتلا به اختلال جنسی تحت آزمایش یا تصویربرداری قرار می‌گیرد اما نیازی به آن ندارد یا برعکس، بدون اقدامات تشخیصی تحت درمان‌های مختلف قرار می‌گیرد.

در یک مرد مبتلا به اختلال جنسی، پزشک پس از اخذ شرح حال و معاینه بیمار تصمیم می‌گیرد که مناسب‌ترین روش پاراکلینیک جهت تایید بیماری کدام است. منظور این است که پزشک از اقدامات پاراکلینیک جهت تایید تشخیص خود استفاده می‌کند.

در بسیاری از موارد، همان اخذ شرح حال و معاینه بیمار، تشخیص را روشن می‌کند و نیازی به اقدامات پاراکلینیک نیست. در خیلی از موارد، لازم است که علت ایجادکننده بیماری، برطرف شود. به عنوان نمونه، در مردی که در اثر کم‌کاری غده تیرویید یا افسردگی دچار اختلال جنسی شده است، باید کم‌کاری تیرویید و افسردگی درمان شوند.

همه اینها مستلزم دانش و آگاهی کافی از تشخیص و درمان اختلالات جنسی است. متاسفانه در حال حاضر، به علت خلأ آگاهی و اطلاع‌رسانی، بعضی از شبکه‌های ماهواره‌ای از وجود این بیماری شایع در مردان، نهایت سوءاستفاده را می‌کنند. این شبکه‌ها داروها و دستگاه‌هایی را معرفی و ادعا می‌کنند که صددرصد و تضمینی مشکل فرد را حل می‌کنند.

این موضوع به هیچ‌وجه مبنای علمی ندارد. همان‌طور که قبلا متذکر شدم، تا بیماری تشخیص دقیق داده نشود، درمان آن امکان‌پذیر نیست.

ما هیچ دارو یا دستگاهی نداریم که همه انواع اختلالات جنسی را صددرصد درمان کند. به‌عنوان نمونه، درمان مردی که به علت ابتلا به بیماری دیابت دچار اختلال جنسی شده است، بسیار مشکل و در مواردی، غیرممکن است. از طرف دیگر، صرف داشتن یک بیماری مشخص، دلیل بر این نیست که مشکل فرد ناشی از آن بیماری است. به‌عنوان نمونه، یک فرد دیابتی ممکن است هم‌زمان دچار افسردگی هم شده باشد. بنابراین تشخیص دقیق و استفاده مناسب از اقدامات پاراکلینیکی، اساس برخورد صحیح با یک بیمار مبتلا به اختلال جنسی است.

روش‌های تشخیص اختلالات جنسی

گاهی رگی که به آلت تناسلی خون می‌رساند، قطع یا مسدود می‌شود. این فرد هرچقدر تحت درمان‌های دارویی مختلف قرار گیرد، بی‌فایده خواهد بود.

اگر در مرد جوانی ثابت شود که رگ آلت تناسلی قطع شده است، نیازمند جراحی عروق جهت پیوند رگ خواهد بود و جهت اثبات تشخیص باید از عروق ناحیه لگن تصویربرداری کرد.

نکته مهمی که باید متذکر شوم، اهمیت خون‌رسانی طبیعی به آلت تناسلی است. در یک مرد جهت عملکرد جنسی طبیعی، نه تنها باید خون کافی به دستگاه تناسلی برسد بلکه باید این خون واردشده به آلت تناسلی در آن به دام بیفتد و خارج نشود.

مکانیسم‌های بسیار پیچیده‌ای در آلت تناسلی مرد وجود دارند که خون وارد شده به آن را به دام می‌اندازند. بعضی بیماری‌ها هستند که این مکانیسم‌های طبیعی را برهم می‌زنند و ما در اصطلاح به آن «نشت وریدی» می‌گوییم؛ یعنی خون واردشده به آلت تناسلی در آن به دام نمی‌افتد و خارج می‌شود. این یکی از بدترین انواع اختلال نعوظ در مردان است و درمان آن بسیار مشکل است.

تشخیص این بیماری نیازمند روش‌های رادیولوژیک به‌خصوصی است که یکی از آنها سونوگرافی داپلر است. کم نیستند مردانی که به ما مراجعه می‌کنند که سال‌ها مبتلا به ناتوانی جنسی هستند و تحت درمان‌های بسیار زیاد و بی‌فایده قرار گرفته‌اند. با اخذ شرح حال و معاینه دقیق این بیماران متوجه می‌شویم که علت ممکن است «نشت وریدی» باشد.

اینجاست که انجام اقدامات پاراکلینیک مناسب به کمک پزشک و بیمار می‌آیند و تشخیص را روشن می‌کنند. گاهی مردانی به ما مراجعه می‌کنند که از کاهش شدید «میل جنسی» نسبت به گذشته شاکی هستند.

متاسفانه در بسیاری از موارد این بیماران تحت درمان‌های دارویی اختلال نعوظ قرار می‌گیرند که هیچ فایده‌ای نداشته و فقط عوارض دارو و هزینه آن به بیمار تحمیل می‌شود. این‌گونه بیماران به احتمال زیاد دچار کم‌کاری غدد تناسلی هستند و اینجا نیز یک آزمایش خون در تشخیص و درمان بیماری، کمک‌کننده خواهد بود. گاهی در بعضی موارد جهت انجام اقدامات تشخیصی لازم است بیمار در مرکز پزشکی بستری شود. از جمله اینها یک تست کامپیوتری به نام ریجی‌اسکن است.

در این تست، یک الکترود حساس به آلت تناسلی بیمار متصل می‌شود و بیمار طبق روش جاری خود می‌خوابد. در یک مرد طبیعی در طول یک خواب شبانه ۲ تا ۳ بار حالت نعوظ اتفاق می‌افتد. این دستگاه به صورت الکترونیکی تمامی جزییات نعوظ شبانه در قسمت‌های مختلف آلت تناسلی را ثبت می‌کند و اطلاعات با ارزشی از چگونگی فرآیند نعوظ در یک مرد فراهم می‌کند.

یکی دیگر از موارد بسیار مهم، جهت عملکرد طبیعی زناشویی در مرد، سالم بودن عصب‌گیری دستگاه تناسلی است.گاهی عصب‌گیری دستگاه تناسلی ممکن است مختل شده باشد. در این موارد، جهت اثبات تشخیص باید از تست‌های مخصوصی استفاده کرد؛ از جمله آنها، تست‌هایی هستند که سرعت هدایت تحریکات از طریق اعصاب را به‌صورت کمی اندازه‌گیری می‌کنند. درصدی از بیماران مبتلا به ام‌اس دچار ناتوانی جنسی در سنین پایین می‌شوند. علت اکثر موارد در این بیماران، تخریب پیشرونده اعصاب است که با کمک تست‌های عصبی می‌توان آن را تشخیص داد.

به‌طور خلاصه، امروزه علم پزشکی همراه تجهیزات پیشرفته، امکانات بسیار زیادی را برای تشخیص و درمان اختلالات جنسی فراهم کرده است. پس نتیجه می‌گیریم که اولا مرد مبتلا به اختلال جنسی باید به پزشک متخصص در این زمینه مراجعه کند. ثانیا هیچ بیمار مبتلا به اختلال جنسی نباید بدون تشخیص باشد و ثالثا درمان هر نوع اختلال جنسی پس از روشن شدن تشخیص بیماری خواهد بود.